Silent Hill f - İnceleme

Silent Hill geri döndü! Silent Hill ve Resident Evil, 90’lı yıllarda hayata geçmiş, kült işlere imza atmış ama 2000’lerin ikinci yarısından itibaren popülaritesini korumayı başaramamış iki köklü oyun serisi. Resident Evil geri dönüşünü Resident Evil 7 ve sonrasında Resident Evil 2 Remake ile yaptı. Resident Evil 7 ile cesur kararlar alan Capcom seriye eski popülaritesini getirmeyi başardı. Oyunun birinci şahıs kamera açısına geçmesi gibi Resident Evil oyunlarında daha önce görülmemiş değişimler sonucu gerçekleşecek bir başarısızlık belki de serinin yok olması ile sonuçlanabilirdi. Ancak Capcom Resident Evil 7 ve 8 ile topladığı yeni kitlesini Resident Evil 2 ve 3 Remake’leri ile geçmiş oyunlarla da tanıştırdı.

Benzer bir geri dönüş hikayesi Silen Hill için de gerçekleşmeli diye düşünürdüm hep. Silent Hill 2 Remake duyurulduğunda çok heyecanlanmıştım. Başarılı bir remake serinin küllerinden doğmasına sebep olacaktı. Oynanış görüntüleri geldiğinde ise birçok kişi gibi ben de hayal kırıklığına uğramıştım. Beklediğimiz kadar iyi bir oyun olmayacak gibi gözüküyordu. Yanılmıştık. Bloober Team çok zor bir işin altından başarıyla kalkmıştı.

2022’nin sonunda Silent Hill 2 ile aynı gün duyurulan bir Silent Hill oyunu daha vardı, f. Silent Hill f’in duyurusu beni daha mutlu etmişti. SHf, Resident Evil 7 gibi riskli değişiklikler ile çıkış yapacaktı. İlk olarak Amerika ile özdeşleşmiş bir oyunun Japonya’ya taşınması gerçekten beklenmedikti. İkinci olarak ise ana karakter olarak savunmasız genç bir kız çocuğu ile oynayacak olmak gerçekten riskli bir karardı. Ancak olası bir başarı seriyi aynı RE serisinde olduğu gibi şüphesiz yeniden ayağa kaldırabilirdi. O yüzden bir remake oyundansa yeni çıkacak başarılı bir yapım serinin geleceği için daha önemliydi. İptal edilen P.T. demosu hariç, 10 yılın ardından duyurulan ilk yeni oyun olan f’in başarısızlığı seriyi yok olma eşiğine getirebilirdi.

Geçtiğimiz gün, çıkışının ardından ilk 24 saatin sonunda 1 milyon kopya satışını geçtiği haberlerini aldık. Eminim satış rakamları Konami’nin yüzünü güldürmüştür. Sonuçta 1 milyon kopyaya Silent Hill 2 Remake’den bile önce ulaştı. Peki Silent Hill f, teknik anlamda da başarılı bir oyun mu?

Silent Hill kendine has teması olan bir seri. Kendine özgü dokunuşları, anlatım tarzı ve yoğun sembolizm kullanımı ile oyuncuyu son ana kadar merak içinde bırakan, oyunda olduğu gibi bir sis örtüsünün ardından olayları anlamlandırmaya çalıştığınız ama sonunda her şeyin yerli yerine oturup anlam kazandığı bir anlatım. En azından benim bir Silent Hill oyunundan beklentim tam olarak bu. f ise benim beklentilerimi hikaye anlamında karşılayan bir yapım oldu.

Oyun, Hinako adlı 20’li yaşlarının başındaki bir kızın ailesi ile nedenini bilmediğimiz bir sebepten dolayı kavga ettikten sonra zihnini toparlamak için evden dışarı çıkması ile başlıyor. Oyunun geçtiği küçük kasaba olan Ebisugaoka ile karşılaşmamız bu noktada oluyor. Japonya’nın geleneksel kesiminin muhteşem tasvir edildiği bir yapım. Japonya’nın geleneksel mimari yapısı, dar sokakları, doğası, torii kapıları, tapınakları, inançları, pirinç tarlaları, her detay o kadar güzel oyuna yedirilmiş ki daha önce Japonya’yı ziyaret ettiyseniz gördüğünüz her detay size tanıdık geliyor.

Hinako ile 1960’ların Ebisugaoka’sında gezinirken bir noktada çocukluk arkadaşlarıyla karşılaşıyor ve ne olduğunu anlamadan şehir sisler altında kalıyor. Oyun gerçek anlamda bu noktada başlıyor. Senaryo koltuğunda Ryukishi07 mahlaslı bir isim yer alıyor. Kendisi Higurashi no Naku Koro ni gibi görsel romanların yazarı. Ryukishi07, bize öyle bir hikaye anlatımı sunmuş ki, oyun boyunca sadece bir bilgiyi bizlerden saklıyor. Eksik olan o bilgi yüzünden oyun boyunca “biz ne oynuyoruz, neler oluyor?” tepkilerini zaman zaman veriyoruz.

Daha önce de dediğim gibi sembolizm ve imgeler çok büyük bir yere sahip bu seride. Eksik olan o bilgiye oyunun sonunda ulaştığımızda ise her şey öyle bir anlam kazanıyor ki oyuncuda bir aydınlanma hissi oluşuyor. Yine de oyunu ilk kez bitirdiğinizde oyunu gerçek anlamda bitirmiş olmuyorsunuz. Oyun bitmesi gerektiği gibi bitmiyor. Ryukishi07’de bize adeta şimdi hikayeyi biliyorsun, bildiklerinle oyunun sonunu değiştirmek senin elinde diyor.

Oyunun çok ikonik bölgeleri var. Scarecrow Field bunlardan biri. Uzun zamandır gördüğüm en iyi atmosfere sahip, en yaratıcı bölüm tasarımı olmuş. Aynı şekilde okul segmenti de oldukça başarılı. Oyun lineer ilerlese de açık bir dünya tasarımına sahip. Oyun izin verdiği düzeyde bir yerlere erişebiliyorsunuz ve belli yerlerden oyun boyunca defalarca geçmeniz gerekebiliyor. Yine de haritanın değişimi ile bıkkınlık hissi pek yaratmıyor.

Oyunu bitirince seçimlerimize göre erişebileceğimiz 2 yeni ana son açılıyor. Bu sonlardan birine eriştiğimizde ise oyunun gerçek sonu açılıyor. Bu sonu görebilmek için de 3. kez bitirmek gerekiyor. Aynı oyunu 3 kez bitirmek sıkıyor mu? Pek değil. En önemli sebep daha önce ulaşamadığınız bazı yerlere ulaşabilmeniz. İlk oynanışta yapamadığınız bir içerik olmuş olabilir. Belki dee orası ilk oynanışta asla erişemeyeceğiniz ve diğer oynanışlar için saklanmış bir bölgedir. Bir de ilk oynayışımda girdiğim bazı gizli bölgelerin boş olduğunu gördüğümde verdiğim tepki tam olarak şuydu; “Hiçbir şey yoksa burayı niye tasarlamışlar?”. Bir bölge boşsa ve anlamsız geliyorsa, belki de sonraki oynayışınızda kendinizi o bölgede bir yan içeriği yaparken bulabilirsiniz ve bu yaptıklarınız oyunun sonlarına doğrudan etki edebilir.

Ayrıca New Game+ ile oynarken bulduğunuz yeni notlar ve yeni cinematic’ler ile hikaye daha da derinleşiyor. Bakış açınızı değiştiren ve empati kurduran segmentler mevcut. Ek olarak, bazı bulmacalar seçtiğiniz sona göre değişiklik gösteriyor ve bu bulmacalar da hikayeyi ve ana karakterimizin o anki motivasyonunu anlamamıza yardım ediyor.

Oyunun müziklerine gelirsek beklentilerimizi fazlasıyla karşılıyor. Silent Hill oyunları ile özdeşlemiş Akira Yamaoka, her zamanki gibi mükemmel bir iş çıkarmış. Akira Yamaoka’nın yanında onun kadar başarılı eserler çıkarmış sanatçılar da var; Kensuke Inagi, Kakeru Takeda, xaki ve dai. Bütün bu isimlere yer vermek istedim çünkü bazı şarkıları dinlediğimde “Akira gene ne güzel iş çıkarmışsın” diye tepki verdikten sonra o eseri başka birinin yaptığını gördüm. O yüzden bütün sanatçılara hakkını teslim etmek istedim, hepsi çok ikonik parçalar üretmiş.

Bu ana kadar her detaydan bahsedip oynanışı anlatmaktan itinayla kaçındım çünkü oynanış kısmı oyunun en zayıf noktası. İlkel bir souls-like oynanışa sahip SHf. Oyun bu durumu saklama konusunda başlarda oldukça başarılı. Oyun boyunca üzerinize maksimum 2 düşman geliyor ve bu düşmanları birbirinden ayırıp ayrı olarak kesmek çok problem yaratmıyor. Ancak oyunun son kısmına geldiğimizde üzerimize 3 ve üzeri canavar çullandığı zaman oynanışın bütün defoları ortaya çıkıyor. Stamina barı, düşmanların bitmek bilmeyen ardı ardına saldırıları, dar bir alanda köşeye sıkışmak, elimizdeki silahın kırılma noktasına gelmesi derken nefes alacak bir ana ihtiyacınız oluyor ve oyun bunu size son aşamada asla vermiyor. Perfect dodge, parry gibi mekanikler var ama bunlar da oyuna çok ilkel yedirilmiş. Perfect dodge attığınız düşmana arkadan vuracakken bile yine de bir şekilde o sizden önce davranıp hasar almanıza sebep olabiliyor. Bu gibi bug’lar umarım ileride çözülüyor ve daha akıcı bir oynanış sunar oyunculara.

Silent Hill f, Silent Hill 2 Remake’e kıyasla oldukça kısa ama gerçek sona ulaşmak için tekrar tekrar bitirmeniz gerektiği için böylesinin daha doğru bir tercih olduğunu düşünüyorum. Oynanış hızına göre 8-10 saat aralığında tamamlamak mümkün. Her bölgeyi keşfedip, her notu ince ince okursanız bu süre 12 saatleri bulabilir. Olayları anlamak, Japon kültürü ve mitolojisi hakkında daha derin bilgiler edinmek için bu şekilde oynamızı tavsiye ederim. Özellikle gizem sevenlere, sembolizm yumağının içinde bir anlam aramaya hazır olanlara önerebileceğim bir yapım. 10 yıl bekleyişten sonra çıkan ilk Silent Hill oyunu olduğu için serinin hayranları çoktan oynamıştır diye düşünüyorum.